Vademecum dobrego kierowcy - STREFA ZAMIESZKANIA

Nie od dziś wiadomo, iż na kursach prawa jazdy każdy kandydat na kierowcę uczy się prawidłowego poruszania po drogach publicznych, w natłoku wiedzy  trudno jest więc się dziwić, że kierowcy gubią się w tym co im wolno a czego nie wolno, na poszczególnych rodzajach dróg. Wszelkiego rodzaju znaki usystematyzowane w kodeksie drogowym niekoniecznie są usystematyzowane w wiedzy potencjalnego kierowcy.

Aby ułatwić poruszanie się po drogach, przypomnieć o tym jak prawidłowo
się parkuje i jakie obowiązki ciążą na kierowcy, Straż Miejska w Ciechanowie rozpoczyna cykl artykułów dotyczących znaczenia poszczególnych znaków drogowych najczęściej występujących na naszych drogach i powodujących tyle zmartwień dla niektórych kierowców gdy przyjdzie im się zmierzyć z kodeksem drogowym i kodeksem wykroczeń. 

STREFA ZAMIESZKANIA

D – 40 Strefa zamieszkania

D – 41  Koniec strefy zamieszkania

Według Ustawy prawo o ruchu drogowym (PoRD) z dnia 20 czerwca 1997 r. (tekst jednolity Dz. U.z 2017 r. poz. 1260; art. 2 pkt 16) strefa zamieszkania jest to obszar obejmujący drogi publiczne lub inne drogi, na którym obowiązują szczególne zasady ruchu drogowego, a wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi D- 40 i D-41.

Strefa zamieszkania to specyficzny obszar wyznaczany najczęściej na miejskich osiedlach mieszkaniowych, gdzie kosztem kierowców wszelkie prawa daje się pieszemu. W strefie zamieszkania kierowca pojazdu, rowerzysta i motorowerzysta staje się „intruzem” podlegającym pod liczne ograniczenia i rygory.

O ograniczeniach i rygorach jakie obowiązują w strefie zamieszkania mówią nam szczegółowe przepisy Prawa o Ruchu Drogowym:

• 11 ust. 5 – w strefie zamieszkania pieszy korzysta z całej szerokości drogi
  i ma pierwszeństwo przed pojazdami.

Strefa to swoisty azyl dla pieszych, pojęcie „drogi” i „przejścia dla pieszych”, „chodnika”, „pobocza” tracą swe znaczenie, bowiem pieszy może korzystać z całej szerokości drogi. Dzieci do lat 7 nie muszą przebywać pod opieką osoby, która osiągnęła wiek co najmniej 10 lat (art. 43 ust. 1 PoRD);

• 20 ust. 2 – w strefie zamieszkania dopuszczalna prędkość pojazdów lub zespołu pojazdów wynosi 20 km/h;

Progi zwalniające, szykany czy też małe ronda w strefie, to sposób na kierowcę, by zdjął nogę z gazu i zachował bezpieczną prędkość jazdy. Szczególne znaczenie ma to w okresie jesienno – zimowym, kiedy wcześnie zapadający zmrok i warunki pogodowe znacznie utrudniają kierowcom obserwację drogi a piesi nie używają odblasków i są mniej widoczni dla kierujących.

• 49 ust. 2 pkt 4 – w strefie zamieszkania zabrania się postoju pojazdu w miejscu innym niż wyznaczone.

W strefie zamieszkania bardzo często miejsca postoju pojazdów są wyznaczone znakiem drogowym (D-18: parking) z jednoczesnym wyznaczeniem sposobu ustawienia pojazdu względem krawędzi drogi lub zatoki postojowej (tabliczka: T-30). Miejsca postojowe mogą być również wyznaczone oznakowaniem poziomym, znakami P-18 (stanowisko postojowe) lub P-19 (linia wyznaczająca pas postojowy). Niestety większość mieszkańców przyzwyczaiła się do parkowania pojazdów w miejscach innych niż wyznaczone, najlepiej jak najbliżej swojego domu, co w strefie zamieszkania jest niedopuszczalne.

• 17 ust. 1 pkt 1 – kierujący pojazdem wyjeżdzającym ze „strefy zamieszkania” musi zachować szczególną ostrożność oraz ustąpić pierwszeństwa wszystkim uczestnikom ruchu, jako włączający się do ruchu.

Przestrzeganie przez uczestników ruchu drogowego określonych reguł i zasad to znakomity sposób na poprawę bezpieczeństwa i porządku na osiedlach mieszkaniowych, w szczególności z zabudową wielorodzinna gdzie „strefa zamieszkania” staje się swoistym azylem bezpieczeństwa dla jej mieszkańców.